Een intieme en nooit eerder vertoonde kijk in de strijd tegen anorexia van documentairemaakster Jessica Villerius. Op haar twaalfde werd Emma gediagnosticeerd met de dodelijke ziekte anorexia nervosa. Dat wat begon met een drang naar controle, resulteert in het verlies van controle. Op achttienjarige leeftijd is ze uitbehandeld en heeft ze nog maar een wens: ze wil naar een kliniek in Portugal, een laatste kans op overleven. Na zes jaar van gedwongen opnamen, extreme eenzaamheid, gedwongen voeding en zware strijd vraagt ze haar ouders het onmogelijke: om haar te laten gaan. Wonder boven wonder krijgt ze in Portugal een enorme opleving. Op zelfgemaakte filmpjes zien is te zien hoe Emma voor het eerst sinds jaren weer zelf eet, met een lepel in plaats van door een rietje. Ze krijgt hoop en legt op camera de belangrijkste beslissing van haar leven vast: ze kiest voor het leven. Maar het blijkt te laat: de schade aan haar lichaam is zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Uiteindelijk bezwijkt Emma tijdens haar strijd. In de film komen Emma zelf, haar artsen, behandelaars, ouders en vriendinnen aan het woord. De documentaire wordt kort ingeleid en na afloop praten betrokkenen, patiu00ebnten en deskundigen met Sophie Hilbrand na over hoe de ziekte anorexia minder slachtoffers zou kunnen eisen.