Uitzending Gemist

Marcel Möring

'Schrijven is voor mij de enige bezigheid die het leven zin geeft', zegt Marcel Möring (1957) in deze aflevering. Möring is auteur van omvangrijke romans waarin de joodse geschiedenis als stof in de kleren van de personages hangt. Opgevoed door een Nederlands Hervormde vader en een joodse moeder vraagt hij zich al jaren af wat het betekent om joods te zijn. Daarbij kan Möring als lid van de naoorlogse generatie niet om de jodenvervolging heen. Marcel Möring kreeg van huis uit weinig religieuze bagage mee, maar was als kind een 'fanatiek bijbellezer'. Leeftijdgenootjes lazen stiekem de Donald Duck in bed, de jonge Marcel dwaalde 's nachts door Bijbelse landschappen, hand in hand met Abraham. Naderhand stortte hij zich vol overgave op de geschriften van de oude kerkvaders. Hij was toen hooguit een jaar of elf. Möring heeft een grenzeloze verbeelding die hij op ieder moment kan aanboren. De verhalen staan te dringen in zijn hoofd. Via het schrijverschap wil hij iets aan de wereld toevoegen, in de hoop dat er een glimp van inzicht ontstaat. In de liefde. Of in de aard van de dolende mens. Marcel Möring: 'Iedereen is thuisloos. De essentie van het bestaan is dat we een plek zoeken waar we thuis zijn, of je nu joods bent of niet. Maar de meeste mensen realiseren het zich niet.'

Bron: NCRV