Documentaire. Zijn oranje overall symboliseert terrorisme, maar Omar Khadrs kwetsbare, teruggetrokken houding vertelt een heel ander verhaal. In februari 2003 werd de Afghaanse Canadees, zestien jaar oud, verhoord door de Canadese veiligheidsdienst in de gevangenis van Guantanamo Bay. Khadr zou een Amerikaanse militair hebben gedood. Volgens Washington is hij dus een oorlogsmisdadiger. De opnames van beveiligingscamera's van die vier dagen vormen de basis van deze documentaire. De beelden, onder en naast elkaar gemonteerd tegen een zwarte achtergrond, worden afgewisseld met commentaar van diverse betrokkenen: Khadrs celgenoten, zijn advocaat en toenmalige Canadese overheidsfunctionarissen. Maar ook een psychiater en een onderzoeksjournalist die de context van de dubieuze zaak Omar Khadr schetst. De pratende hoofden worden in split-screen effectief afgezet tegen beelden van de eenzame tiener in de verhoorruimte. Het verhoor is ondertussen onthutsend. Ik vertrouw je niet als je me de waarheid niet vertelt, zegt Khadrs onzichtbare ondervrager. Het illustreert de psychische mishandeling waaraan de tiener wordt onderworpen.Het was overduidelijk onrechtmatig, aldus de advocaat. Khadr kan geen kant op. Zijn celgenoot in Guantanamo: Als je liegt, willen ze meer leugens horen. Als je de waarheid spreekt, zullen ze je niet geloven. In oktober 2010 kreeg Khadr, in ruil voor een schuldbekentenis, acht jaar gevangenisstraf in plaats van levenslang. Het maakt hem, sinds de Amerikaanse invasie in Afghanistan in 2001, de eerste persoon die als oorlogscrimineel veroordeeld wordt, en de eerste minderjarige sinds de Neurenbergtribunalen na de Tweede Wereldoorlog. Zijn advocaat liet weten dat zijn client desnoods had bekend J.F. Kennedy te hebben neergeschoten.